Olej silnikowy pozwala na bezawaryjną pracę silnika i poszczególnych jego elementów. Przy jego wyborze powinniśmy zwrócić uwagę, w jakiej klasie lepkości jest on klasyfikowany.
Klasyfikacja SAE
Powszechnie stosowaną klasyfikacją lepkościową dla olejów silnikowych samochodowych jest klasa SAE – Society of Automotive Engineers. Klasyfikacja ta dzieli oleje na podstawie istniejących parametrów użytkowych i pozwala na oznaczenie aż 14 klas lepkości:
- 8 klas letnich – oznaczanych liczbowo 8, 12, 16, 20, 30, 40, 50 i 60.
- 6 klas zimowych – oznaczanych liczbą i literą W: 0W, 5W, 10W, 15W, 20W i 25W.
Poszczególne klasy lepkości oleju silnikowego pozwalają kierowcom określić właściwą dla ich pojazdów grubość filmu olejowego. Najlepiej, aby była ona zgodna z zaleceniami producenta pojazdu. W przypadku olejów silnikowych grubość filmu olejowego mierzona jest w niskich i wysokich temperaturach, stąd też wyznaczone klasy lepkości letnie i zimowe.
Pomiar dla niskich i wysokich temperatur
Przy oznaczaniu klasyfikacji SAE dla pomiaru w niskiej temperaturze, oznacza się lepkość maksymalną oraz graniczną wartość pompowalności w temperaturze poniżej 5 stopni Celsjusza. Używa się przy tym symulatora CCS – zimnego startu, zaś warunki pomiaru powinny odpowiadać tym, jakie panują w silniku z chwilą jego uruchamiania na zimno.
Pomiar granicznej temperatury pompowalności jest niezbędny do zagwarantowania, że dany olej będzie właściwie spełniał swoją funkcję smarną także w niskich temperaturach i nie zakrzepnie.
Klasy letnie są wyznaczane dla olejów silnikowych według następujących czynników:
- maksymalna lepkość w temperaturze 100 stopni Celsjusza,
- minimalna lepkość w temperaturze 100 stopni Celsjusza,
- minimalna lepkość w temperaturze 150 stopni Celsjusza i obciążeniu ścinającym równym 106 1/s (HTHS).
Jeśli wybieramy olej całoroczny, bez konieczności wymiany wraz ze zmianą pory roku, powinien on spełniać kryteria dotyczące części letniej i zimowej.
